آبرسانی روستای محروم چشمه‌پونه در گیر و دار پاسکاری مسؤولان
تاریخ انتشار: ۱۴ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۳۶۱۶۰۳
فرماندار مشهد در رابطه با آبرسانی به روستای محروم چشمه‌پونه گفت:آب رسانی به این روستا باید هرچه سریعتر صورت بگیرد و اینکه این موضوع بین آب و فاضلاب روستایی و شهری پاسکاری شود مورد قبول نیست.
به گزارش قدس آنلاین، مردم ساکن روستا چشمه پونه به دلیل مشکلات مربوط به املاک و توسعه فاز جدید کمربند جنوبی، امکان توسعه محل زندگی را ندارند و مسؤولان نیز انشعابات آب، برق، گاز و تلفن را از آنان سلب کرده‌اند، آنها هر ۲۳ روز یک بار از آب سهمیه‌ای که سازمان آب برای آنها می‌آورد استفاده می‌کنند اما از آنجایی که بهداشتی بودن آب مشخص نیست، برخی از کودکان و بزرگسالان بعد از نوشیدن آب به مشکلات کلیوی مبتلا شده‌اند، آنها مجبورند آب را خریداری کنند و یا از آب چشمه که بهداشت آن را تایید نکرده استفاده کنند.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب شهری مشهد: ما مسؤول پیگیری آبرسانی به روستای چشمه‌پونه نیستیم
در این رابطه مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب شهری مشهد، حسین اسماعیلیان با اشاره به مدعی داشتن اراضی این روستا و ساخت‌وسازهای غیرمجاز در آن گفت: روستای چشمه‌پونه تحت پوشش خدماتی اداره آب و فاضلاب شهری نیست و در صورتی که از سوی مراجع ذی‌ربط مانند فرمانداری مجوزات لازم داده شود، اداره آب و فاضلاب شهری ارائه خدمات را انجام می‌دهد و در غیر این صورت نمی‌توانیم کاری بکنیم. وی با تاکید بر وجود مشکلات و مدعیانی که تا کنون باعث عدم رسیدگی خدمات به این روستا شده است، اظهار کرد: اگر این مشکلات حل شود ما در چارچوب ضوابط و مقررات خودمان ، آمادگی ارائه خدمات را داریم. مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب مشهد(آبفا) نسبت به پیگیری مجوزات مربوطه از مراجع ذی‌ربط تصریح کرد: ما مسؤول پیگیری آبرسانی به روستای چشمه‌پونه نیستیم و باید متولیان و مسؤولان و شورای روستا از مراجع مربوطه پیگیری کنند. اسماعیلیان در ادامه بیان کرد: مشکلی که وجود دارد این است که این منطقه روستا نیست و یک منطقه سکونتگاهی است که اگر مجوزات لازم را داشته باشد، دستگاه‌های مربوطه خدمات لازم را ارائه می‌دهند پس حتما مشکلی وجود دارد. وی ضمن بیان اینکه ما نباید به عنوان کسی که این روستا در محدوده خدماتی ما نیست و تکلیفی نسبت به آن نداریم پیگیر مشکلات آن باشیم، افزود: معمولا روال این گونه است که باید از طرف شهرداری و فرمانداری از ما خواسته شود تا خدمات انجام دهیم. فرماندار مشهد: حرف مسوول آبفا قابل قبول نیست اظهارات مدیران دو شرکت آب و فاضلاب شهری و روستایی که خود را در قبال روستای چشمه‌پونه موظف به ارائه خدمات نمی‌دانستند باعث شد تا به سراغ فرماندار مشهد برویم و ببینیم بالاخره چه سازمان یا ارگانی مسؤول تامین اب روستای چشمه پونه است؟! سید محمدرضا هاشمی با تاکید بر این اصل که ما موظف به تامین آب شرب مردم هستیم، بیان کرد: این که آب و فاضلاب بگوید ما مسؤول نیستیم دلیل بر عدم پیگیری نمی‌شود، ما پیگیر این قضیه هستیم و از این روستا بازدید کردیم. فرماندار مشهد با اشاره به اینکه روستا باید دارای کد باشد، تشریح کرد: آب روستا باید تامین شود تا در جلسه‌ای مشخص شود که مربوط به شهری یا روستایی است و ما به عنوان متولی موظف به تامین امورات مردم هستیم که اگر مربوط به قسمت شهری است، شرکت آب و فاضلاب شهری(آبفا) و اگر روستایی است ، شرکت آب و فاضلاب روستایی(آبفار)، خدمات رسانی را انجام دهند. وی با بیان اینکه که ما در حال بررسی هستیم و این موضوع در دست پیگیری است که روستا از این وضعیت خارج شود، افزود: اگر روستا در حریم شهر باشد مانند برخی روستاهایی که در حریم شهر مشهد توسط آبفا خدمات رسانی می‌شود، به این روستا نیز خدمات ارائه شود. فرماندار مشهد در ادامه تصریح کرد: مدیر عامل شرکت آبفا نباید این حرف را بزند چرا که ما بحث مدیریت یکپارچه آب شرب را در مشهد داریم و روستا و شهر را باید یکی بدانیم و این پذیرفته نیست که بگویند مسؤول نیستیم. هاشمی در رابطه با این موضوع که در حال حاضر آبرسانی به روستای چشمه‌پونه صورت می‌گیرد، خاطرنشان کرد: چه شرکت آب و فاضلاب روستایی و چه شهری موظف هستند آبرسانی را انجام دهند و مردم از ما آب شرب می‌خواهند و این که به همدیگر پاس دهند، پسندیده و مورد قبول نیست. وی در رابطه پیگیری ویژه این موضوع اظهار کرد: قول می‌دهم در هفته آینده معاونت عمرانی به صورت ویژه این موضوع را پیگیری کنند و اگر آب شرب دیر در اختیار مردم قرار می‌گیرد، بعد از این زودتر در اختیارشان قرار گیرد و اگر تعداد تانکرها کم است مثلاً ۲ تانکر وجود دارد ، یک تانکر دیگر نیز اضافه شود. گفتنی است؛ پیش از این نیز مسوول آبفا در مصاحبه ای با یکی از رسانه ها، علت مشکل آب در چشمه پونه را نداشتن مجوز از شهرداری برای حفاری و لوله گذاری در این منطقه بیان کرده بود. منبع: فارس
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: چشمه پونه مشهد آبرسانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۳۶۱۶۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۳ دهه خدمت در مناطق محروم / بازنشستگی که خوشایند نیست
زوج معلم بجنوردی که ۲۹ سال است در نقاط محروم مرزی خدمت می‌کنند تا چند ماه دیگر بازنشسته می‌شوند؛ حضور سه دهه در روستا و خاطرات آن، این زوج را با زندگی شهری غریبه کرده است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از خراسان شمالی، معلم واژه‌ای که هرکس می‌شنود حس امنیت و اعتماد سرتاپای وجودش را فرامی‌گیرد و با به یادآوردن مهربانی و تلاش‌های آنها اشک از چشمان انسان فرو می‌ریزد.
معلمی شغلی متفاوت است که انتخابش می‌تواند سبک و نحوه زندگی یک فرد را برای تمام عمر تغییر دهد؛ از ارتباط گسترده با دانش‌آموزان و والدین‌شان تا ماندن در جاده‌های پر از برف روستایی برای رسیدن به مدرسه، اینها خاطراتی هستند که برای معلم‌های فداکار ثبت می‌شود.
به مناسبت روز معلم به سراغ یک زوج خستگی‌ناپذیر فرهنگی رفتیم؛ خانم و آقای رضایی، معلمان با تجربه‌ای که ۲۹ سال است در مناطق محروم و مرزی خراسان‌شمالی خدمت می‌کنند و تمام سختی‌های آن را به جان خریده‌اند.
آنها با روستاهای محروم و دانش‌آموزانش رفاقتی به درازای یک عمر دارند، رفاقتی که ثمره حضور و اقامتشان در روستا است؛ سی سال زندگی در روستا این زوج معلم را با شهر غریبه کرده است، دیگر حتی بعد از بازنشستگی نیز تمایلی برای زندگی در شهر ندارند.
خانم رضایی می‌گوید صفا، صمیمیت و سادگی مردم روستا حالمان را خوب می‌کند، او ترجیح می‌دهد با مردم و دانش‌آموزانی زندگی کند که معمولاً معلم‌ها تمایل به ماندن در آنجا ندارند؛ معلم‌های جوان هنوز مهر ابلاغشان خشک نشده، سودای رفتن به مناطق مرفه را در سر می‌پروانند.
آقای رضایی و همسرش از سال ۱۳۷۲ از طریق نهضت سوادآموزی، معلمی را شروع کردند و بعد هم معلم رسمی آموزش‌وپرورش شدند؛ تمام دوران خدمت را با یکدیگر و در یک مدرسه بوده‌اند، آقای رضایی چند سالی مدیر مدرسه شد، اما همسرش هیچگاه حلاوت کلاس‌داری را با میز مدیریت عوض نکرده است.
آنها می‌گویند ما با سیاست و اینکه چه کسی می‌آید و چه کسی می‌رود کار نداریم، ما معلم هستیم و تلاش داریم وظیفه اصلی‌مان را به بهترین شکل ممکن انجام دهیم.
زن و شوهر گزارش ما، معلمی را شغلی منحصر به فرد می‌دانند که تفاوتی فاحش با دیگر مشاغل دارد، یک معلم به عنوان الگو و نمونه انسان کامل در پیش چشمان دانش‌آموزان به نظر می‌آید و همین مسئولیتش را دوچندان می‌کند.
خانم‌رضایی خاطرات زیادی از سال‌های ابتدایی معلمی دارد، او می‌گوید: تا چند سال بعد از شروع به کار معلمی هیچ وسیله‌ای نداشتیم و بارها در میان برف و باران مجبور شدیم پیاده مسیرها را طی کنیم.
آنها هیچگاه دیر به مدرسه نمی‌رسند، زیرا با خود عهد بسته‌اند که هر هفته بعدازظهر جمعه به سمت روستا حرکت و هفته جدید را با طراوت و شادابی و به دور از خستگی شروع کنند.
خانم‌رضایی در مدت طولانی معلمی‌اش فقط یک روز غیبت در پرونده کاری‌اش به ثبت رسانده و باقی ایام همواره و با شوق، عمرش را صرف دانش‌آموزانش کرده است.
شیرین‌ترین لحظات این زوج معلم زمانی است که دانش‌آموزان خود را در جایگاه‌های خوب و متعارف ببینند، بسیاری از کسانی که تا چند سال پیش در کلاس‌های آنها می‌نشستند، امروز معلمانی هستند که راه استاد را در مسیر زیبای تربیت ادامه می‌دهند.
آنها می‌گویند اکنون دانش‌آموزان گذشته ما همچون پدر و مادر برایمان احترام قائلند و هنوز رابطه گرم و صمیمی گذشته‌مان را داریم.
خانم رضایی در این ۳۰ سالی که معلم بوده، کلاس اول را بیشتر از همه پایه‌ها تجربه کرده است؛ او ۲۲ سال از عمرش را با نونهالانی گذرانده است که به گفته خودش از باسواد کردن آنها حسی سرشار از لذت می‌گیرد که برایش قابل توصیف نیست.
آنها ۱۲ سال است که به روستای سوخسوی انقلاب در بخش غلامان آمده‌اند و دیگر با دانش‌آموزان و اهالی آنجا همانند یک خانواده شده‌اند. از گشت‌وگذارهایی که بعدازظهرها با دانش‌آموزان‌شان دارند تا رفتن به عروسی‌ها و مراسم شاگردان، شیرینی و حلاوت معلمی را برای آنها دو چندان کرده‌است.
خانم رضایی معتقداست حقوق معلمان کم اما با برکت است، او می‌گوید هیچکس نباید معلمی را به خاطر مسائل مالی انتخاب کند زیرا بیشترین آسیب را می‌بیند؛ آقای رضایی نیز باورش همین است و حقوق معلم‌ها را متناسب با سختی کارهایشان نمی‌داند.
آنها چند ماه دیگر بازنشسته می‌شوند و این موضوع اصلاً برایشان خوشایند نیست؛ خانم رضایی بیشترین نگرانی‌اش از این است که باقی معلمان مثل آنها برای بچه‌ها و اهالی روستا وقت نگذارند.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟